Rossija Oteli

Markus Krottendorfer’in fotograflari belge ile anlati arasindaki gerilim alaninda yer aliyor: Dizileri her zaman süreçle, zamanin tarihsel gelisimini kaydetme ve zamaninin tanigi olarak sanatçiyla ilgili. Bu diziler ayni zamanda artik geçmis, fotografin çekildigi anda artik geri getirilemeyecek bir zamani ifade ediyorlar. Bunun her fotograf için geçerli oldugu söylenebilir ama Krottendorfer’in fotograflarinda bu durum acimasiz gerçekligin köküne iniyor: Dünyanin dört bir yaninda fotografini çektigi dev insaat projeleri dogaya ve kentsel görünüme -Krottendorfer’in fotografik yaklasimiyla asiri toplumsal altüst olusun imgeleri haline gelen- açik ve kesin müdahalelerde bulunuyor çünkü. Bu sanatsal çalisma sadece gerçek degil, ayni zamanda kurgusal bir alana da baglaniyor: Zamandan çikarilip alinmis parçalar, gerçek, artik sadece hafizada yer alan, tarih ve görünümleri tarafindan üst üste bindirilmis yerler. Hafizamiz bir yönüyle de fotografiktir, fotograflar ise tam da gerçek mekân ile kurgu haline getirilmis mekân arasindaki ara durum hakkinda. “Rossija Oteli ” (2005) serisindeki on dört fotograf da böyle: Arada geçen zamanda kapanan ve yikilan bu anitsal, efsanevi Moskova otelini belgelerken Krottendorfer’in amaci sehir merkezindeki bu mimari yapiti ve kentsel konumunu tam anlamiyla kaydetmek degildi. Sanatçi bu çalismada, bir zamanlar modern Sovyet çaginin simgesi ve prestijli bir bina olan yapiyi sistemli olarak belgeleyecek belirgin bir kavramsal çizgi takip etmiyor. Amaci aksine belirli bir tarihsel anin simgesel imgelerini ortaya çikarmak ve, ayni zamanda, onlari sorgulamak. Çünkü Krottendorfer’in tuhaf bir sessizlik tasiyan fotograflari ne kadar bir dönemin belgeleriyse, bir o kadar da hatirlanan imgeler. (Maren Lübbke-Tidow)