NINA FISCHER - MAROAN EL SANI


Nina Fischer (Emden, 1965) ve Maroan el Sani (Duisburg, 1966) 1993’ten bu yana Berlin’de beraber çalisiyorlar, ayni zamanda Japonya’da Sapporo Sehir Üniversitesi’nde doçent olarak görev yapiyorlar. Ikilinin çalismalari, film, video, enstalasyon ve fotograf gibi medyalar araciligiyla kentsel ortamda geçis mekânlarina ve bosluklarin olustugu durumlara odaklaniyor. Son dönem çalismalari arasinda, Berlin’de gerçeklestirdikleri “Palast der Republik” (2001-2006) ve “Radio Solaris” (2004), 2005’te Paris’te gerçeklestirdikleri, terk edilen Bibliothèque Nationale’in yer aldigi “Toute la mémoire du monde”, komünist merkez büro hakkindaki “Ex ovo omnia” ve Amsterdam’daki yeni ve tanimlanmamis çevreler ile ilgili beklenti ve korku arasindaki gerilime odaklanan “The Rise” (2007) sayilabilir. Beraber katildiklari çok sayida uluslararasi kisisel ve karma sergiler arasinda Gwangju Bienali (1995, 2002), Liverpool Güncel Sanat Bienali (1999), Manifesta 4 (Frankfurt, 2002), Sydney Bienali (2002), “Tokyo-Berlin” Mori Müzesi, Tokyo ve Neue Nationalgalerie (Berlin, 2006) ve Stedelijk Müzesi (Amsterdam, 2007) sayilabilir.

xoo - ex ovo omnia

Paris’teki Oscar Niemeyer binasinin büyük konferans salonu topraga yari gömülü bir yumurtayi andiran beyaz beton bir kubbenin altinda yer alir. Beyaz beton kubbede olagandisi bir deney gerçeklestirilmektedir: beyaz koruyucu elbise giymis iki oyuncu beyaz konferans masalarina dikkatle çig yumurta siralamakla mesguldür. Bu is için titremeyen bir el, büyük sabir ve yumurtanin mimarisi gibi karmasik yapilar konusunda bilgi sahibi olmak gerekmektedir. Bu performans, Paris’teki Fransiz Komünist Partisi merkez binasinda 2005’te üretilen bir filme ve bir fotograf dizisine de dönüstürüldü. Binanin kendisi Brezilyali mimar Oscar Niemeyer tarafindan 1965’te tasarlanip 1980’de tamamlanmisti. Binanin, gelecege geçmisin görüs noktasindan bakmamizi saglayan fütüristik formu bizi cezbetti.

Dünyanin bütün hafizasi

Paris’in merkezindeki eski Bibliothèque Nationale de France/Fransa Ulusal Kütüphanesi’nin birçok yeri su anda bos. Deponun 11 kati ve genis okuma odasi kullanilmiyor. 1956’da bu kütüphane “Hiroshima mon amour/Hirosima sevgilim” ve “Geçen yil Marienbad’da”nin yönetmeni Alain Resnais’nin bir filminin seti olarak kullanildi. 20 dakikalik belgesel “Toute la mémoire du monde/Dünyanin bütün hafizasi”nda Alan Resnais kütüphanenin dünyadaki bilginin bir deposu olarak nasil isledigini; siradan bir günde kitaplarin, dergilerin, planlarin ve diger hazinelerin, okuma odasindaki, Resnais’in deyimiyle, evrensel bilginin bir parçasini okuma yoluyla içsellestiren ve bir “anahtar” elde eden okuyucunun kullanimina sunulmak üzere kütüphaneye nasil ulastigini, listelendigini ve arsivlendigini gösteriyor. 50 yil sonra: Mekân bosaltilmis. Bir kiyamet sahnesi. Bilgi kaybolmus. Bos okuma odasi ve bos depo sahneleri hemen o “anahtar”in, bilgiye götüren geçidin kaybini ima ediyor. Alain Resnais’nin filmine paralel bir yaklasimla, kütüphaneyi yavas takip çekimleriyle filme aldik. Çift projeksiyonla tek bir kitabin yer almadigi binlerce depo rafi gözümüzün önünden geçiyor, kameraya tek yakalanan vakit geçiren bir avuç genç. Bilginin geri alinmis olmasi, bekleyenler arasinda ilk hinç ve isyan belirtilerinin ortaya çikmasina