Basit Cevaplar

Siradan insana ait bir fikrin normal kosullarda kullanim degeri ve yönlendirme gücü yoktur. Siradan olan ancak kitlesel bir bütünlük kazandiginda yaptirim gücü ve kullanim degeri kazanir. Fakat siradan bireyin statükocu ruhu onu kitlesel örgütlenmelerden uzak tutar. Algimiza müdahale gücü bulunmayan siradan insanin dünyasi sanatçinin ilgi alanindan büyük ölçüde çikmistir. Bununla es zamanli olarak sanatçi ilgi alanini mülteciler, göçmenler, sefiller, travestiler, escinseller, AIDS’liler gibi marjinal bireylere, daha keskin bir tanimla çaresiz siradana çevirmistir. Marjinallere olan bu ilgi politik bir vizyon duygusu uyandirir, oysa bu apolitik bireyin apolitik sanatçi tarafindan politik vizyon yanilsamasi ile kutsanmasidir. Çünkü onlara gösterilen ilgi ideolojik olmaktan çok sömürgeci ruhtan kaynaklanir. Çok az sanatçi için bu insanlar bir projeden öte ilgiyi hak eder.
Siradan insanin kendi cografyasi içinde ekonomik, politik ve etnik gerilime dayali problemlere bakisi ve çözüm önerileri bu projenin temelini olusturur. Siradan bireyin dünyasini kendi mekânindan çikarmak, duvar resmi olarak kamusal alana tasimak, kutsayici bir etki yaratir. Fakat siradan olaninin siradanligi ile yapitin kutsayici gücü arasindaki çeliski siradana verilen degeri nötrler. Yapit siradan bireyi önemsedigi ölçüde inandiriciligini kaybeder. Abartili bir kutsamayla mizahlasir. Bu çalismada da hedeflenen budur, bütün gerçekçi içerige ragmen anlam ve anlatimin sifirlandigi, aslinda anlatilanin hiçbir sey ifade etmedigi bir noktanin yakalanmasidir.